Mijn profiel

Oorspronkelijk kom ik uit het buitengebied van Tilburg. Mijn jeugd was in zekere zin de ultieme voorbereiding op het vak van coach: met ouders die kampioen waren in dingen wegproppen, niet aankijken, niet oplossen. Ze hadden allebei gecollaboreerd met de Duitse bezetter. Na de oorlog waren ze outcasts in de Nederlandse samenleving. Schuld en schaamte, achterstalligheid, verval en psychisch onvermogen, lagen in mijn ouderlijk huis om iedere hoek. Tegelijk had ons leven ook een sfeer van onaangepaste vrijheid, tussen honden, katten, eenden, kraaien, kippen en duiven, en overal onopgeruimde troep. Dagen werden doorgebracht met koffie drinken, mopperen op de boze buitenwereld, en af en toe klussen aan brommers, oude auto’s of hopeloze bouwprojecten.

In weekenden en vakanties was ik vaak bij mijn tante, die tegen het buitengebied van Den Bosch aan woonde. Het geluid van gakkende ganzen in de polder knoopte zich vast aan de belofte van een ander leven. Net als de bibliotheek van haar overleden man, die ik later zou erven. In mijn ouderlijk huis begon ik als puber met opruimen en aanpakken: het huis opschilderen, dierenhokken schoonmaken, belastingenveloppen openen. Totdat ik het opgaf tegen de wet der traagheid, die mijn ouders stevig in zijn greep hield.

Ik ging weg, werd echtgenoot en vader, en deed stap voor stap mijn intrede in de wereld. Vanuit een geitenboerderij in België kwam ik op het balkon van de theologische faculteit in Tilburg terecht, waar ik religieuze en filosofische grondteksten bestudeerde. Via hoger onderwijs, bestuurlijke functies en zakelijke dienstverlening, vond ik uiteindelijk mijn roeping in de coaching. Inmiddels een goede 15 jaar is dat wat ik professioneel doe: gesprekken één op één of één op twee, met mensen die iets willen realiseren, ergens door belemmerd worden, of met een ander in de knoop raken.

Het is een praktijk die naadloos aansluit op het werk dat ik zelf heb gedaan om patstellingen te doorbreken, nieuwe werelden te verkennen en, als dat nodig was, ook oude werelden te verlaten. Met altijd weer helpers op mijn pad die ik eeuwig dankbaar zal zijn.